Na de bijzondere tijd op de Filippijnen hebben Chris van der Weide en ik het grote voorrecht gehad om onder begeleiding en regie van choreografe Pauline Roelants (United-C) onze ervaringen om te zetten in een bewegingstheater voorstelling.
Crying means nothing to me
Building Bridges is gemaakt naar aanleiding van ons verblijf in Bacolod, de “city of smiles” op het eiland Negros, de Filipijnen. Daar maakten we theater met kinderen van de straat, de kinderen lieten we achter maar de ervaring namen we mee. Een voorstelling over het bouwen van bruggen en muren. Over onvermogen en verlangen, het niet bereiken of begrijpen. En in de verte de rookstapels, hanen, 16 kleine stemmen, bamboebedden, een aardbeving, toeters, steeds weer toeters, de zee.
“Only God knows”
Zo zoeken we naar evenwicht, naar stilte en het toelaten van chaos. De beweging van hier tegenover die van daar, van mij tegenover jou en al het samen ertussenin.
Met een uitgestoken hand naar wie hem pakken wil.
Concept en spel Chris van der Weide en Narhea Goossens
Coach en regie Pauline Roelants
Boelie Bamboe
“Ik vind het leuk om te kunnen zeggen dat het het beste was wat ik in jaren heb gezien en dat ik zonder na te hoeven denken zo werd meegenomen..fijn om weer eens zo geraakt te worden door een kunstvorm! Lang geleden.”
Roos Hagt
“Building Bridges….. zo indrukwekkend en…… onuitwisbaar”
Ronald Kasander
“Een voorstelling die getuigt van lef, waarbij de makers uit hun comfortzone zijn gestapt, door een uitstap te maken naar hedendaagse dans. Een evenwichtsoefening en een zoektocht naar hoe je je moet verhouden tot jezelf, tot elkaar en tot een vreemd land. Het gebruik van beeld en geluid was met name aan het begin van de voorstelling zeer overtuigend, maar verloor gedurende de voorstelling jammer genoeg wat aan kracht.
Al met al een professioneel gemaakte en mooi uitgevoerde voorstelling.”
Jury rapport n.a.v nominatie Windvaan 2012